GMINA STOSZOWICE
ATRAKCJE TURYSTYCZNE
POLECAMY
BIULETYN INFORMACYJNY
PROJEKTY WSPÓŁFINANSOWANE PRZEZ UNIĘ EUROPEJSKĄ
Kamery na żywo
Stacje pogodowe
Obrady Rady Gminy
Szczepienia przeciw COVID-19
Projekty finansowane z budżetu państwa
Projekty współfinasowane przez Lasy Państwowe
Projekty współfinansowane z budżetu województwa
- Stoszowicka porcelana
Trudno dziś uwierzyć, że w miejscu które dziś odstrasza swoim wyglądem każdego zabłąkanego turystę, mieściła się fabryka porcelany.
Po pierwszej wojnie światowej w 1921rokuw Stoszowicach Richard Fabig założył fabrykę porcelany. Pierwszy okres tej fabryki to lata 1919/21 do 1923. R. Fabig pochodził z Waldenburga i należał do zarządu niemieckiej, elektrotechnicznej fabryki porcelany z siedzibą w Berlinie. Waldenburg uchodził za centrum śląskiej produkcji porcelany. Celem R. Fabiga było produkowanie elektrotechnicznej porcelany. Fabryka R. Fabiga znajdowała się przy drodze wiejskiej pod numerem 109 (obecnie nr 37) i posiadała okrągły i tulejowy piec. Fabryka zatrudniała 25 do 30 pracowników, którzy produkowali techniczną, elektrotechniczną porcelanę, jak również izolatory oraz porcelanę wytłaczaną i odlewaną. Dyrektorem tej fabryki byli Hans Piorzowsky (do roku 1922) i Carl Neumann. Drugi okres rozwoju fabryki Fabiga to lata 1923 do 1926. 1 września 1923 r. osiągnęła inflacja w Niemczech swój punkt szczytowy. Ten fakt miał znaczenie dla fabryki Fabiga. Jego fabryka została zamieniona na spółkę akcyjną z kapitałem 20-stu milionów marek. Członkami spółki akcyjnej byli Richard Fabig z małżonką, dyrektor fabryki C. Neumann oraz dyrektor sądu ziemskiego Paul Fabig z małżonką. Od roku 1924 prowadził Ludwig Zuber interesy spółkowe. Szczególnymi produktami były w tym czasie wodoodporne armatury i wahadłowe garnitury (wasserdichte Armaruten und Zugpendelgarnituren). Ze względu na postępującą inflację został L. Zuber zmuszony do rozwiązania spółki akcyjnej dnia 11 stycznia 1926 r. Trzeci okres historii porcelany w Stoszowicach to lata 1926 do 1945. Mimo upadku spółki, R. Fabig nie zaprzestał produkcji porcelany. Nadal wytwarzał on techniczną i elektrotechniczną porcelanę. Przez pewien czas posiadał swoje przedstawicielstwo w Berlinie, Hamburgu i Köln. Jego fabryka eksportowała produkty do Austrii, Szwecji i Finlandii. W miarę przezwyciężania kryzysu gospodarczego w Niemczech fabryka porcelany w Stoszowicach mogła zatrudnić do 50 pracowników. Ostatnia wzmianka o tej fabryce pochodzi z roku 1941/42. Prawdopodobnie funkcjonowała ona w Stoszowicach jeszcze w czasie II wojny światowej.
Po pierwszej wojnie światowej w 1921rokuw Stoszowicach Richard Fabig założył fabrykę porcelany. Pierwszy okres tej fabryki to lata 1919/21 do 1923. R. Fabig pochodził z Waldenburga i należał do zarządu niemieckiej, elektrotechnicznej fabryki porcelany z siedzibą w Berlinie. Waldenburg uchodził za centrum śląskiej produkcji porcelany. Celem R. Fabiga było produkowanie elektrotechnicznej porcelany. Fabryka R. Fabiga znajdowała się przy drodze wiejskiej pod numerem 109 (obecnie nr 37) i posiadała okrągły i tulejowy piec. Fabryka zatrudniała 25 do 30 pracowników, którzy produkowali techniczną, elektrotechniczną porcelanę, jak również izolatory oraz porcelanę wytłaczaną i odlewaną. Dyrektorem tej fabryki byli Hans Piorzowsky (do roku 1922) i Carl Neumann. Drugi okres rozwoju fabryki Fabiga to lata 1923 do 1926. 1 września 1923 r. osiągnęła inflacja w Niemczech swój punkt szczytowy. Ten fakt miał znaczenie dla fabryki Fabiga. Jego fabryka została zamieniona na spółkę akcyjną z kapitałem 20-stu milionów marek. Członkami spółki akcyjnej byli Richard Fabig z małżonką, dyrektor fabryki C. Neumann oraz dyrektor sądu ziemskiego Paul Fabig z małżonką. Od roku 1924 prowadził Ludwig Zuber interesy spółkowe. Szczególnymi produktami były w tym czasie wodoodporne armatury i wahadłowe garnitury (wasserdichte Armaruten und Zugpendelgarnituren). Ze względu na postępującą inflację został L. Zuber zmuszony do rozwiązania spółki akcyjnej dnia 11 stycznia 1926 r. Trzeci okres historii porcelany w Stoszowicach to lata 1926 do 1945. Mimo upadku spółki, R. Fabig nie zaprzestał produkcji porcelany. Nadal wytwarzał on techniczną i elektrotechniczną porcelanę. Przez pewien czas posiadał swoje przedstawicielstwo w Berlinie, Hamburgu i Köln. Jego fabryka eksportowała produkty do Austrii, Szwecji i Finlandii. W miarę przezwyciężania kryzysu gospodarczego w Niemczech fabryka porcelany w Stoszowicach mogła zatrudnić do 50 pracowników. Ostatnia wzmianka o tej fabryce pochodzi z roku 1941/42. Prawdopodobnie funkcjonowała ona w Stoszowicach jeszcze w czasie II wojny światowej.
tekst: Ronald Studnicki
1921-1935
1935-1944
- Symbole używane w poszczególnych latach przez stoszowicką fabrykę.
- Stoszowicki browar
Trudno dziś uwierzyć iż przed kilkudziesięciu laty w Stoszowicach jednym z najbardziej cenionych własnych produktów było piwo z miejscowego browaru.
Stoszowicki browar powstał najprawdopodobniej w 1859 roku jako browar zamkowy należący do ówczesnych właścicieli części wioski – rodziny Strachwitz. W roku 1881 został on najprawdopodobniej sprzedany i właścicielem stał się P. Siegert do roku 1907. Po nim w latach 1907 – 1910 August Haaf, później Frankensteiner - Peterwitzer Union Brauereien W okresie międzywojennym nosił nazwę Bergschlossen Brauerei, Peterwitz a właścicielem był Gustaw Stark, o czym świadczą nadruki na porcelanowych kapslach, których wówczas używano do zamykania butelek. Stoszowicki browar był jednym z najbardziej cenionych w całej okolicy, ważono w nim co najmniej dwa gatunki piwa a ponadto G Stark prowadził w nim rozlewnię wody mineralnej. W sierpniu1945 roku browar został zajęty (jako „Państwowy Browar nr 20 w Piotrowicach Polskich”) przez Armię Czerwoną z pełnym wyposażeniem. Piwo produkowano prawdopodobnie do 1947 roku. Obecnie cały kompleks byłego browaru znajduje się w prywatnych rękach. A jedynym śladem jego istnienia są porcelanowe kapsle, szklane butelki, podkładki pod piwo i stare zdjęcia i pocztówki z widokiem całego obiektu, znajdujące się najczęściej w rękach prywatnych kolekcjonerów podobnie jak ocalały szyld i dekiel z beczki. Z wykopanych porcelanek często najlepiej zachowane są te najstarsze. Tajemnica polega na tym, że były one 2 razy wypalane. Najpierw pokrywano je glazurą i wypalano, potem za pomocą specjalnego stempla nanoszono napisy, które jeszcze raz pokrywano glazurą i wypalano. Napisy na porcelankach wyprodukowanych w ten sposób po prostu się nie ścierają. Po pierwszej wojnie w ramach oszczędności coraz częściej rezygnowano z drugiego wypalania, czego efekty widać na nowszych porcelankach z nieczytelnymi napisami.
Budynek frontowy został rozebrany w latach 1997 – 1998, część zabudowań gospodarczych pozostała do dzisiaj. Ciekawostką jest iż sprzęt ocalały z pożarów jakie miały miejsce w browarze pracuje do dziś w dwóch browarach na terenie Dolnego Śląska.
Stoszowicki browar powstał najprawdopodobniej w 1859 roku jako browar zamkowy należący do ówczesnych właścicieli części wioski – rodziny Strachwitz. W roku 1881 został on najprawdopodobniej sprzedany i właścicielem stał się P. Siegert do roku 1907. Po nim w latach 1907 – 1910 August Haaf, później Frankensteiner - Peterwitzer Union Brauereien W okresie międzywojennym nosił nazwę Bergschlossen Brauerei, Peterwitz a właścicielem był Gustaw Stark, o czym świadczą nadruki na porcelanowych kapslach, których wówczas używano do zamykania butelek. Stoszowicki browar był jednym z najbardziej cenionych w całej okolicy, ważono w nim co najmniej dwa gatunki piwa a ponadto G Stark prowadził w nim rozlewnię wody mineralnej. W sierpniu1945 roku browar został zajęty (jako „Państwowy Browar nr 20 w Piotrowicach Polskich”) przez Armię Czerwoną z pełnym wyposażeniem. Piwo produkowano prawdopodobnie do 1947 roku. Obecnie cały kompleks byłego browaru znajduje się w prywatnych rękach. A jedynym śladem jego istnienia są porcelanowe kapsle, szklane butelki, podkładki pod piwo i stare zdjęcia i pocztówki z widokiem całego obiektu, znajdujące się najczęściej w rękach prywatnych kolekcjonerów podobnie jak ocalały szyld i dekiel z beczki. Z wykopanych porcelanek często najlepiej zachowane są te najstarsze. Tajemnica polega na tym, że były one 2 razy wypalane. Najpierw pokrywano je glazurą i wypalano, potem za pomocą specjalnego stempla nanoszono napisy, które jeszcze raz pokrywano glazurą i wypalano. Napisy na porcelankach wyprodukowanych w ten sposób po prostu się nie ścierają. Po pierwszej wojnie w ramach oszczędności coraz częściej rezygnowano z drugiego wypalania, czego efekty widać na nowszych porcelankach z nieczytelnymi napisami.
Budynek frontowy został rozebrany w latach 1997 – 1998, część zabudowań gospodarczych pozostała do dzisiaj. Ciekawostką jest iż sprzęt ocalały z pożarów jakie miały miejsce w browarze pracuje do dziś w dwóch browarach na terenie Dolnego Śląska.
tekst: Ronald Studnicki
Klauzula informacyjna
Biuletyn Informacji Publicznej
SIP Stoszowice
Centralna Ewidencja Emisyjności Budynków
Lokalny Program Rewitalizacji
Przedsiębiorcy
Droga Gminna Srebrna Góra
Rządowy Fundusz Inwestycji Lokalnych
Projekty Unijne
Projekty finansowane z budżetu państwa
Przebudowa drogi w Grodziszczu
Projekty współfinansowane z budżetu województwa
Sesje Rady Gminy Online
Instrukcja ARGO
Zbiórka selektywna - podział
Informacje dotyczące wywozu i selekcji nieczystości stałych
Usuwanie wyrobów zawierających azbest w Gminie Stoszowice
DFR
System informacji gminnej
Poprzednia wersja strony
ePUAP
Biuletyn Informacyjny
